سوءاستفاده سیاسی از ظهور مهدی موعود(عج)

مریم آزادی – خبرنگار افتخار آذربایجان

اعتقاد به وجود و ظهور آخرین منجی و حجت معصوم الهی از سلاله پاک حضرت محمد(ص)، نُهمین ذریّه امام حسین(ع)، فرزند بلافصل یازدهمین پیشوای معصوم حضرت امام حسن عسکری، یعنی حضرت محمد مهدی حجت بن الحسن، صاحب الزمان و قائم آل محمد(ص)، جزو معتقدات اصیل دینی و مذهبی و از اصول دین و مذهب و غیر قابل انکار است و یک روز به اذن و اراده خداوند متعال ظهور و قیام خواهد کرد.

هر مسلمانی مخصوصاً شیعیان اهل بیت(علیهم‌السلام) اعم از همه اقشار -عالم، عامی، کارگر، دانشمند، شهری، روستایی، حاکم، تابع، جوان، پیر، تاجر، سیاستمدار، زن، مرد و …- در آرزوی دیدن طلعت رشیده، دولت کریمه و ظهور حضرت مهدی(ع)، شب را به صبح و صبح را به شام می رسانند و سعی می کنند اقداماتشان مورد پسند امام غایب حاضر باشد.

اما این موضوع در برخی برهه های تاریخی مورد سوء استفاده حکومتها بوده. از جمله:

1-پس از حمله مغولان؛ مردم ایران چنان به تنگ آمدند که با سفارش اهل منبر، مدام فقط دعای مضطرین می خواندند! و این دعا خواندن و سختی را نشانه‌ی ظهور مهدی موعود می‌دانستند.

یاقوت حموی؛ جغرافی‌دان و مستشرق مشهور می‌نویسد: «در سال‌های نخست حمله مغول در شهر کاشان؛ مردم هر روز صبح از دروازه شهر خارج شده، اسب زین کرده‌ای را با خود می‌بردند تا حضرت مهدی در صورت ظهور بر آن اسب سوار شود!(معجم‌البلدان، ۴/٢٩٧)

2-وقتی دولت صفویه بر سر کار آمد. برخی اهل منبرِ پرنفوذ آن زمان؛ با تاکید ولی این بار نه از سر اضطرار و درماندگی؛ بلکه از روی شوق واعتقاد به وجود آورده شده بر این باور شدند که این دولت صفویه متصل به قیام امام مهدی خواهدبود! چنین تبلیغ میکردند و مردم لبریز از شوق پایان انتظار بودند.

در زمان شاه طهماسب؛ دومین سلطان صفوی، شخصی به نام «طوسی» با محاسبات نجومی وتطبیق بعضی روایات؛ رساله‌ای نوشت و با قاطعیت گفت: ظهور حضرت مهدی در روزگار همین شاه طهماسب صفوی رخ می‌دهد!

(رسول جعفریان، “مهدیان دروغین”، ١٧۵)

داستان ظهور امام غایب در دوره صفویه به حدی بالا گرفت که آمدن امام زمان به صورت وقوع لحظه نزدیک به شکل امروز و فردا شد. طوری که شاه طهماسب صفوی خواهرش را شوهر نداد به امید اینکه امام زمان داماد خانواده آنها بشود!

3-در دوره‌ی قاجاریه نیز از این ادعاها در خصوص ظهور امام زمان اوج گرفت و سلطنت قاجاریه را نشانه‌ی نزدیکی ظهور امام زمان می‌دانستند!

در همین دوره پر رونق انتظار امام زمان بود که شخصی به نام علی محمد باب شیرازی، بازار را گرم دید و ادعای بابیت کرد و گفت: “من باب (رابط) امام زمان هستم!”

بعدها هم همین آدم ادعا کرد که من خودم امام زمان هستم!

و چه فتنه ها که ساخته و به وجود نیامد! چنان شد که یک گروه کوچک چند نفری مانند یک تشکل حزبی ساخته شد و بدنبالش مذهب بهایی انحرافی ساخته شد و در نهایت همان علی محمد باب، ادعای پیامبری کرد و یک کتاب برایش نوشتند که همان موقع و به خصوص الان، آدم های معمولی از آن بهتر مطلب می نویسند!

بعد هم فتنه

4-زمان گذشت و رسید به دوران ما، که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید؛ برخی از علما و صاحبان منبر آن را نشانه‌ی آشکاری از نزدیکی ظهور امام زمان دانستند و فریادها زدند!

تا اینکه محمود احمدی نژاد رئیس جمهور مخصوص شد!

او چنان علاقه وافری نشان داد که در چهره خود شعاع نورانی می دید و بدون تردید علنی می گفت و حتی یکی از علمای مسئول او را دروازه دریافت الهامات آسمانی معرفی کرد!

مطالب و ادا و اطوار عجیب، خواص فریب و عوام فریب احمدی نژاد در این باب بسیار کثیف بود تا جایی که بشقاب خالی برای امام زمان در روی میز غذا خوری می گذاشت و به نیابت انتظار آمدن امام سر میز غذا این گونه ادب به جای می آورد! مثل دوران حمله مغول ها به جای اسب و شمشیر، بشقاب و غذا برای امام زمان مهیا می کرد!

5-فاجعه پیدایش وحشتناک ظهور تروریست های مذهبی اهل سنت با نام داعش یک فرصت زود هنگام دیگری برای نمایش انتظار به وجود آورد!

با حمله‌ی آمریکا به عراق و سپس حوادث تلخ سوریه و پدیدآمدن داعش باز هم روایت‌های نشانه‌های ظهور امام زمان گل کرد و آن را بر زبان ها انداخت! و  چندین کتاب هم در این زمینه نوشتند.

به هر حال، سوء استفاده از ظهور امام زمان(ع) به نفع برخی حاکمیت ها در طول تاریخ زیاد بوده بنابراین ضروری است که شناخت خود از اسلام و مکتب تشیع را دقیق تر و علمی تر و معقول تر و مستندتر کنیم و معارف دین را از علمای طراز اول و دین شناسان متخصص بگیریم و دهن مداحان عوام و افراد سیاست زده بی سواد را گِل بگیریم.